عامل‌های مؤثر بر پذیرش مبارزه زیستی با کرم پیله‌خوار نخود در شهرستان کرمانشاه

نخود یکی از گیاهان زراعی است که در ایران سطح زیر کشت بالایی داشته و استان کرمانشاه نیز بالاترین سطح زیر کشت و تولید آن را به خود اختصاص داده است. ازآنجاکه آسیب و زیان آفات به کشتزارهای نخود، عملکرد این محصول را پایین می‌آورد و استفاده از سموم شیمیایی به‌هیچ‌وجه تضمین‌کننده‌ی موفقیت کنترل آفات آن نیست، لذا کاربرد روش‌های کنترل غیر شیمیایی ازجمله کاربرد کنترل زیستی (بیولوژیک) توسط نخودکاران، عاقلانه به نظر می‌رسد. این بررسی به‌صورت توصیفی‌- همبستگی و باهدف کلی تبیین عامل‌های مؤثر بر پذیرش کنترل بیولوژیک کرم پیله‌خوار نخود در شهرستان کرمانشاه انجام شد. جامعه آماری این پژوهش نخودکاران دیم شهرستان کرمانشاه به شمار 3000 نفر بودند که 341 نفر آنان بر پایه جدول کرجسی و مورگان و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده، به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته‌ای بود که با روش مصاحبه ساختارمند، اقدام به گردآوری اطلاعات موردنظر شد و با استفاده از نرم‌افزار Spss پردازش و مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. بنا بر یافته‌ها شمار اعضای خانوار، پیشینه‌ی فعالیت کشاورزی و سطح زیر کشت نخود در دو گروه پذیرنده و نپذیرنده کنترل بیولوژیک کرم پیله‌خوار نخود اختلاف معنادار داشت. بنا بر یافته‌های به‌دست‌آمده از رگرسیون لجستیک، نگرش، هنجارهای ذهنی و کنترل رفتاری ادراک‌شده بر پذیرش کنترل بیولوژیک کرم پیله‌خوار نخود تأثیرگذار بودند که بیشترین تأثیرگذاری بر پذیرش کنترل بیولوژیک کرم پیله‌خوار نخود توسط متغیر نگرش ایجادشده است.